Η συγκεκριμένη φράση πριν μερικά χρόνια πρωταγωνιστούσε στα πανό των διαδηλωτών σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όταν η Γαλλία το 2011 αποφάσισε να απαγορεύσει και επισήμως την κάλυψη των προσώπων σε δημόσιους χώρους θεωρώντας το κομβικό για την εθνική ασφάλεια της χώρας.
Ειρωνικό έτσι δεν είναι;
Δέκα χρόνια αργότερα και η κάλυψη των προσώπων θεωρείται ζωτικής σημασίας για την προστασία όλων μας.
Ο συγκεκριμένος νόμος του 2011 που υποτίθεται ότι προστάτευε την κοσμικότητα της Γαλλίας στόχευε με έναν έμμεσο τρόπο τις γυναίκες Μουσουλμάνες που επιλέγουν συνειδητά να φορούν τα θρησκευτικά ενδύματα που καλύπτουν το πρόσωπό τους.
Η γαλλική Γερουσία πριν μερικές εβδομάδες αποφάσισε ότι τα κορίτσια κάτω των 18 χρόνων, οι μαμάδες που συνοδεύουν τα ανήλικα παιδιά τους σε σχολικές εκδρομές και οι φοιτήτριες απαγορεύεται να φορούν τη hijab (μαντήλι που καλύπτει τα μαλλιά και τον λαιμό των γυναικών) σε δημόσιους χώρους καθώς η απαγόρευση επεκτείνεται και στις γυναίκες που φορούν burkini σε δημόσιες πισίνες .
Στη Γαλλία δεν είναι η πρώτη φορά που θρησκευτικές ομάδες (είτε είναι Χριστιαν@ είτε Μουσουλμάν@) στοχοποιούνται με νόμους περί απαγόρευσης θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία και στον δημόσιο τομέα. Πρώτη φορά, όμως, βλέπουμε μία τόσο ξεκάθαρη στοχοποίηση που ουσιαστικά επιβάλλει με ποιον τρόπο θα ντυθεί μία γυναίκα στη δημόσια ζωή της, αφαιρώντας της το δικαίωμα επιλογής. Γιατί γύρω από αυτό περιστρέφονται όλα.
Και πριν ξεκινήσουμε να αισθανόμαστε σωτήρες των καταπιεσμένων Μουσουλμάνων γυναικών που δεν έχουν επιλογή και λόγο σε τίποτα στη ζωή τους, ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και να αναλογιστούμε ότι για πολλές γυναίκες το να φοράνε τη hijab, τη burqa και τη niqab (λέξεις άγνωστες για τ@ περισσότερ@ από εμάς) είναι προσωπική τους επιλογή. Είναι κάτι το οποίο τις ενδυναμώνει. Είναι κάτι που αποτελεί στοιχείο του χαρακτήρα τους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε πολλά μέρη του κόσμου εκατομμύρια γυναίκες στο όνομα της θρησκείας εξαναγκάζονται να κάνουν πολλά πράγματα που δεν επιθυμούν, δεν έχουν λόγο για τις αποφάσεις που ελέγχουν το σώμα και τη ζωή τους (τα παραδείγματα των Η.Π.Α και της Πολωνίας όσον αφορά τις αμβλώσεις και τα δικαιώματα των τρανς ατόμων δεν είναι πολύ μακριά από εμάς) και τα θρησκευτικά ενδύματα μπορεί να είναι “σύμβολα καταπίεσης” για τις ίδιες.
Αυτή τη στιγμή η Γαλλία έχει ψηφίσει παρόμοιους νόμους που ουσιαστικά καταπιέζουν τ@ πολίτες τους και τ@ς αφαιρούν το δικαίωμα επιλογής. Δεν έχει σημασία αν μία χώρα υποστηρίζει ότι είναι κοσμική ή θρησκευτική, αν απαγορεύει ή επιβάλλει στις γυναίκες να φορούν ένα συγκεκριμένο θρησκευτικό ένδυμα. Σημασία έχει ότι για ακόμα μία φόρα το σώμα της γυναίκας πολιτικοποιείται και αποτελεί μέσο άσκησης πίεσης.
#HandsOffMyHijab
Το σύνθημα που σήμερα, το 2021, βλέπουμε να κυκλοφορεί παντού στο διαδίκτυο ως μορφή διαμαρτυρίας για τα όσα συμβαίνουν στην όχι-και-τόσο-μακρινή μας Γαλλία. Είτε η χώρα που ζει μία γυναίκα έχει κοσμικό ή θρησκευτικό χαρακτήρα, είτε όχι, το πώς θα ντυθεί και θα εκφράσει τη θρησκεία που ασπάζεται ή και όχι, θα πρέπει να είναι επιλογή της . Θα πρέπει να είναι επιλογή της αν θα κάνει παιδιά ή θα κυνηγήσει την καριέρα της. Θα πρέπει να είναι ελεύθερη να μπορεί να αναπτύσσει τις ικανότητες και δεξιότητές της και να εξελίσσεται χωρίς να χρειάζεται να ανησυχεί ότι την επόμενη μέρα κάποι@ θα της αφαιρέσει το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στη συμμετοχή της στα αθλήματα ή στην ελεύθερη επιλογή ρούχων και προσωπικής έκφρασης.
Μήπως ήρθε ο καιρός να λαμβάνουμε υπόψη το τί πραγματικά χρειάζονται όλες οι γυναίκες χωρίς να λαμβάνονται αποφάσεις με αυτές απούσες από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων; Πότε θα έρθει ο καιρός που δεν θα χρειαζόμαστε συνθήματα όπως το #AmIOffendingYou και το #HandsOffMyHijab να μιλούν για τα αυτονόητα;
Πηγές:
